آیین نامه ایمنی کارگاه صنایع چوب و رنگ کاری و MDF

کارگران کارگاه نجاری، در معرض خطرات بالقوه‌ای هستند که رعایت نکات ایمنی می‌تواند سلامت کارگران تضمین نماید. در ادامهٔ مطلب با ما همراه باشید تا ۱۰۷ بند از مقررات ایمنی کارگاه را مطالعه کنید.

ایمنی عمومی کارگاه نجاری

 ماده ۱- کلیه کارگران شاغل در کارگاه بایستی با عملکرد دستگاه‌های موجود و خطرات احتمالی آن‌ها آشنایی داشته و همچنین آموزش‌های لازم را دیده باشند.
ماده ۲ – تراشه‌های چوب – خاک‌اره‌ها و غیره بایستی مرتباً از محل کارگاه خارج شوند تا کف کارگاه و محیط کار همواره تمیز و عاری از هرگونه ضایعات باشد.
ماده ۳- دستگاه‌های نجاری بایستی مجهز به تهویه موضعی باشند تا از انتشار و تجمع ضایعات چوب و خاک‌اره در کارگاه به‌ویژه بر روی قسمت‌های مختلف دستگاه جلوگیری شود.
ماده ۴- کلیه کانال‌ها و گودال‌ها – حفره‌ها و شیارهایی که در کف کارگاه و نزدیک به ماشین‌های اره جهت قراردادن وسایل انتقال چوب (ترانسپورتر) یا برای آب روها احداث شده باید به‌وسیله نرده یا حفاظ مناسب محفوظ شود.

 ماده ۵- قسمت‌های انتقال‌دهنده نیرو مانند تسمه فلکه‌ها – چرخ‌دنده‌ها – زنجیرها – نقاله‌ها فلکه‌های اصطکاکی – بازوهای لنگ – غلتک‌ها و همچنین دیگر قسمت‌هایی که امکان درگیری بالباس کار و یا بدن کارگر را دارند بایستی به حفاظ مناسب، محکم، مقاوم و ایمن مجهز شوند.
ماده ۶- نظافت – تعمیر – سرویس و تنظیم دستگاه‌های مختلف نجاری و درودگری و غیره بایستی فقط زمان خاموش بودن دستگاه صورت پذیرد.

ماده ۷- به کارگران شاغل در این صنعت بایستی به‌تناسب نوع فعالیت و کار وسایل حفاظت فردی متناسب مانند لباس کار – کلاه ایمنی – ماسک تنفسی – کفش کار – عینک – دستکش – گوشی – حفاظ تلقی صورت و غیره تحویل داده شود.
ماده ۸- تنظیم حفاظ‌ها یا وسایل هدایت‌کننده چوب هنگام روشن بودن دستگاه‌ها ممنوع است.
ماده ۹- تجهیزات برقی مانند تخته کلیدها – کلیدهای چاقویی و غیره بایستی به نحو مطمئن و ایمن
در داخل محفظه مناسبی نصب گردد و پیرامون آن‌ها، بر روی زمین فرش عایق گسترده شود.
ماده ۱۰ – در اطراف دستگاه‌های نجاری و در نقاط خطرآفرین آن‌ها بایستی کلیدهای قطع
اضطراری برق به طور مشخص و به تعداد کافی نصب و در دسترس کارگران قرار گیرد تا در هنگام بروز خطر قابل‌استفاده باشد.
ماده ۱۱ – حذف‌کردن حفاظ‌ها، گیره‌ها و هرگونه تجهیزات جانبی ایمنی، از دستگاه‌های نجاری ممنوع هست.
ماده ۱۲ – برای راندن و هل‌دادن قطعات چوب در هنگام کار با دستگاه رنده یا اره و موارد مشابه بایستی از دستگیره مخصوص بار دادن استفاده نمود.
ماده ۱۳ – در ماشین‌های اره چوب‌بری، موتوربرقی و یا قسمت محرک دستگاه بایستی دارای قدرت کافی باشد تا احتمال گیرکردن تیغه اره در داخل چوب از بین برود.
ماده ۱۴ – دندانه‌های اره باید متناسب با جنس چوب و نوع برش باشد.
ماده ۱۵ – تیغه اره باید بدون ترک بوده و به بهترین وضع نگهداری شود و چپ و راست کردن و تیزکردن آن دقیقاً انجام گردد.
ماده ۱۶ – فاصله بین دیوار و میز کار نباید از ۴۵ سانتیمتر کمتر باشد و در صورتی که این فاصله را برای عبور کارگر در نظر گرفته باشند از ۹۰ سانتیمتر کمتر نباشد.
ماده ۱۷ – فاصله بین سطح میز کار و سقف کارگاه یا اشیا و وسایلی که به سقف نصب شده نباید کمتر از ۲ متر باشد.
ماده ۱۸ – در محل‌هایی که عبور از روی غلتک‌ها و نوارهای نقاله ضروری باشد باید پله‌ها یا پل‌هایی تعبیه گردد که مجهز به نرده حفاظتی باشد.
ماده ۱۹ – لباس کار کارگران بایستی به نحوی باشد که علاوه بر سهولت و راحتی در انجام کار، از درگیرشدن قسمت‌های مختلف آن با قطعات گردنده و متحرک دستگاه‌ها جلوگیری به عمل آورد.
ماده ۲۰ – از قراردادن هرگونه مواد اعم از مواد اولیه یا در دست‌ساخت یا تولید شده در مسیر حرکت وسایل متحرک و عبور و مرور کارگران در کارگاه خودداری گردد.

 ماده ۲۱ – کلیه سیم‌ها و کابل‌های برق اضافی از محیط کارگاه بایستی جمع‌آوری گردد و لازم است سیم‌ها و کابل‌های مورداستفاده از داخل کانال‌ها و یا لوله‌های مخصوص و مناسب عبور داده شود.

 ماده ۲۲ – تخته‌ها و الوارها باید به‌گونه‌ای به دیوار تکیه داده شود که احتمال سقوط و لغزش آن‌ها وجود نداشته باشد.

ماده ۲۳ – دیواری که برای تکیه‌دادن تخته‌ها و الوارها استفاده می‌شود بایستی استقامت و استحکام کافی متناسب با بار وارده را داشته باشد.
ماده ۲۴ – تخته‌های نئوپان و مواد مشابه بایستی به‌صورت افقی بر روی زمین قرار داده شوند و در صورتی که لازم است به طور عمودی قرار گیرند باید از تکیه‌گاه‌های مطمئن مانند خرک استفاده شود.
ماده ۲۵ – تنه درخت – الوار – چوب و تخته و همچنین تولیدات کارگاهی بایستی در محل مناسب
به نحو ایمن نگهداری شوند تا از سقوط و لغزش آن‌ها ممانعت به عمل آید. ماده ۲۶ – برای جلوگیری از وصل‌شدن ناگهانی برق و حرکت نمودن دستگاه بایستی حتماً در میسر اصلی برق از کنداکتورهای مناسب استفاده شود.
ماده ۲۷ – کارفرمایان یا مسئولین واحدها موظف‌اند از ورود افراد متفرقه به قسمت‌های مختلف کارگاه جلوگیری نمایند.

ایمنی اره‌های تسمه‌ای یا اره فلکه

 ماده ۲۸ – کلیه قسمت‌های اره فلکه شامل فلکه‌های بالا و پایین، نوار اره در بالا و پایین و همچنین فلکه و تسمه فلکه الکتروموتور و غیره بایستی دارای حفاظ دائمی مناسب – محکم و مقاومی باشند.
ماده ۲۹ – حفاظ فلکه پایینی اره تسمه‌ای باید تا سطح زمین ادامه داشته و طوری ساخته شود تا از ورود اجسام خارجی به زیر فلکه جلوگیری گردد و در صورت لزوم به‌عنوان محفظه مکنده خاک‌اره نیز از آن استفاده شود.

 ماده ۳۰ – اره تسمه‌ای باید دارای وسیله تنظیم‌کننده خودکاری باشد تا کشش تیغه اره را تنظیم کرده و از شل و سفت‌شدن غیرعادی آن در حین کار جلوگیری کند.

ماده ۳۱ – حفاظ فلکه بالائی اره تسمه‌ای باید حداقل ۱۰ سانتیمتر بالاتر از طوقه فلکه آن شروع شده و تا پایین‌ترین نقطه طوقه فلکه ادامه یابد.
ماده ۳۲ – در موقع سوارکردن یا برداشتن تسمه اره باید آن را دقیقاً مورد معاینه قرارداد تا ترک یا عیب دیگری نداشته باشد.
ماده ۳۳ – ناف و بازوها و طوقه فلکه‌های دستگاه اره تسمه‌ای همچنین پیچ‌ها و پرچ‌های آن باید حداقل ماهی یک‌مرتبه بازرسی شده و با زدن ضربه، فلکه‌های ترک‌دار و معیوب مشخص و از کار خارج شوند.
ماده ۳۴ – ضخامت طوقه فلکه‌های دستگاه‌های اره تسمه‌ای در قسمتی که فشار نوار اره مؤثر است باید حداقل ۱۶ میلی‌متر باشد.
ماده ۳۵ – برداشتن تسمه از روی فلکه و همچنین جمع‌کردن قطعات شکسته تسمه قبل از توقف کامل ماشین ممنوع است.
ماده ۳۶ – سرعت دورانی فلکه‌های مربوط به تسمه اره نباید از حد مجاز درج شده بر روی پلاک مشخصات دستگاه تجاوز کند.
ماده ۳۷ – از بکار بردن تسمه‌های معیوب یا ترک‌دار جداً خودداری گردد.

ایمنی اره‌های گرد (فارسی بر، اره دیسکی و …)

 ماده ۳۸ – اره گرد چوب‌بری باید دارای حفاظ‌هایی طبق شرایط زیر باشد.
الف – حفاظ تیغه اره قابل‌تنظیم باشد و طوری تیغه را بپوشاند که هنگام کار دندانه‌های آن در دسترس نباشد.
ب – سطوح جانبی حفاظ تاحدامکان به صفحه اره نزدیک باشد.
ج – حتی‌المقدور نزدیک به محل برش سوار شود.
د – روی سطح جانبی حفاظ، علامتی رسم شود که وضع تیغه اره را در زیر محفظه آن مشخص کند.

 ه- جنس حفاظ باید از مصالح نرم انتخاب شود یا پوشش داخل آن از فلز نرم باشد تا اگر به صفحه اره برخورد کند باعث شکستن دندانه آن نشود.
و – حفاظ باید اصولاً طوری ساخته شود که متصدی دستگاه از خطر تماس با دندانه‌های اره و پرتاب‌شدن خرده چوب یا دندانه‌های شکسته اره محفوظ بماند.
ماده ۳۹ – تیغه جداکننده دستگاه‌های اره گرد باید به نحوی باشد که به طور مؤثر عمل خود را انجام دهد.
ماده ۴۰ – تیغه جداکننده باید در قسمت عقب صفحه اره گرد قرار گیرد و دارای شرایط زیر باشد:
الف- از شیاری که اره در چوب ایجادمی کند کمی نازک‌تر و از صفحه اره کمی ضخیم‌تر باشد.
ب – پهنای آن در سطح میز کمتر از ۱۵ سانتیمتر نباشد.
ج – ارتفاع آن از سطح میز باید به‌اندازه ۲ تا ۵ میلی‌متر کمتر از ارتفاع صفحه باشد.
د – به طور محکم در قسمت عقب و در یک سطح با صفحه اره نصب شود و فاصله آن با دندانه‌های اره حتی‌المقدور کم بوده و در هیچ حالتی از ۳ میلی‌متر تجاوز نکند.

ماده ۴۱ – انحنای تیغه‌های جداکننده باید به‌موازات انحنای صفحه اره گرد باشد.
ماده ۴۲ – در اره‌های گرد مخصوص برش طولی الوارهای نازک می‌توان تیغه‌های جداکننده را ضخیم‌تر از مورد مذکور در ماده ۴۰ انتخاب کرد.
ماده ۴۳ – دستگاه اره گرد چوب‌بری باید طوری نصب شده باشد که در حین کار تغییر محل نداده و ایجاد لرزش نکند.
ماده ۴۴ – ارتفاع میز اره‌های گرد چوب‌بری باید بین ۸۵ تا ۹۰ سانتیمتر باشد.
ماده ۴۵ – قسمتی از صفحه اره گرد که زیر میز دستگاه قرار دارد باید حفاظ‌گذاری شود ممکن است این حفاظ قسمتی از دستگاه مکنده خاک‌اره را نیز تشکیل دهد.
ماده ۴۶ – صفحه اره گرد چوب‌بری باید کاملاً تیز بوده و سوارکردن روی دستگاه و نگهداری آن به‌خوبی و بادقت انجام شود. همچنین در فواصل معین مورد بازدید و آزمایش قرار گیرد و در صورت مشاهده عیب‌ونقص اقدام به پیاده‌کردن و اصلاح یا تعویض آن بشود.

 ماده ۴۷ – استفاده از صفحات اره گرد معیوب و ناقص ممنوع هست.
ماده ۴۸ – متصدی دستگاه اره گرد در موقع کار نباید مقابل تیغه اره قرار گیرد.
ماده ۴۹ – اره گرد مضاعف باید دارای صفحه فلزی مشبک یا حفاظ مناسب دیگری باشد که متصدی دستگاه را از خطر اصابت خرده چوب‌های حاصل از کار اره محفوظ نگاه دارد.
ماده ۵۰ – قراردادن گوه یا تراشه چوب و غیره برای لنگ نمودن تیغه اره جهت ایجاد شیار و زبانه و امور دیگر ممنوع است.
ماده ۵۱ – تیغه‌های دستگاه‌های اره نبایستی از سطح قطعه کار روی میز بیرون بیاید.

ایمنی دستگاه‌های فرز و گندگی و رنده

 ماده ۵۲ – ماشین‌های گندگی و فرز چوب‌بری باید مجهز به سرپوش‌های متصل به دستگاه مکنده باشد تا غبار قطعات ریز و تراشه‌های چوب را از محل تولید به خارج از منطقه عمل ماشین هدایت کند.
ماده ۵۳ – ماشین‌های فرز و ماشین‌های چوب‌بری مشابه آن که بار دادن آن‌ها به طور خودکار، انجام نمی‌شود باید دارای حفاظ قلم فرز باشد این حفاظ باید مسیر تراش بزرگ‌ترین قلم فرز ماشین را پوشانده و به‌تناسب ضخامت قطعه کار قابل‌تنظیم باشد.

ماده ۵۴ – محل نصب قلم دستگاه فرز نجاری و ماشین‌های مشابه چوب بری باید دارای مهره کنترل یا وسایل محکم کننده مشابه باشد تا در موقع کار امکان درآمدن قلم از جای خود و پرتاب‌شدن نداشته باشد.
ماده ۵۵ – برای تراش‌دادن قطعات کوچک چوب با ماشین‌های فرز یا ماشین‌های مشابه آن باید از دستگاه هدایت‌کننده یا گیره دسته‌دار استفاده کرد.
ماده ۵۶ – در هنگام کارکردن با دستگاه رنده بایستی طرفین آزاد تیغه رنده مجهز به حفاظ مناسب باشد.
ماده ۵۷ – در ماشین‌های کف رنده فاصله آزاد بین لبه دهانه و لبه تیغه رنده نباید از ۳ میلی‌متر تجاوز نماید.
ماده ۵۸ – کارفرما موظف است دستگیره فشاری مناسب در اختیار کارگران قرار دهد تا برای بار دادن قطعات کوتاه در دستگاه گندگی از آن استفاده شود.

 ماده ۵۹ – در زمان روشن بودن دستگاه گندگی، ورود دست یا ابزارآلات یا قطعات چوبی به داخل محفظه گندگی ممنوع است.
ماده ۶۰ – کلیه ماشین‌های گندگی بایستی مجهز به چنگک‌هایی باشد که از عقب زدن و پس‌زدن چوب ممانعت به عمل آورد.

ایمنی دستگاه‌های خراطی

ماده ۶۱ – ماشین‌های خراطی بایستی در قسمت بالا و روی قطعه کار مجهز به حفاظ‌های نیم‌گرد متناسب با نوع قطعه کار باشد
ماده ۶۲ – آستین لباس کار خراطان بایستی کاملاً به‌دور مچ دست چسبیده باشد و استفاده از عینک و یا تلق محافظ صورت برای آن‌ها الزامی است.
ماده ۶۳ – کارگرانی که با ماشین خراطی کار می‌کنند وفق مقررات مندرج در آیین‌نامه وسایل حفاظت انفرادی می‌بایست مجهز به وسایل حفاظت انفرادی شوند.

ایمنی آتش سوزی کارگاه نجاری

 ماده ۶۴ – حلال‌ها، رنگ‌ها و دیگر مواد قابل‌اشتعال بایستی در مکان‌های خاص دور از حرارت – جرقه – تابش نور مستقیم خورشید و محل‌هایی که احتمال وقوع آتش‌سوزی دارد نگهداری گردد.
ماده ۶۵ – کپسول‌های اطفا حریق از نظر نوع – تعداد – محل نصب و غیره بایستی باتوجه‌به شرایط کارگاه انتخاب گردند.
ماده ۶۶ – کلیه کارگاه‌های نجاری و صنایع وابسته بایستی مجهز به سیستم آب تحت‌فشار مناسب برای استفاده در هنگام وقوع حریق باشند.
ماده ۶۷ – محل نصب وسایل اطفا حریق بایستی به نحوی انتخاب گردد که به‌سهولت قابل‌دسترسی باشد.
ماده ۶۸ – برای کارگاه‌ها و انبارها و غیره باتوجه‌به وسعت و شرایط کارگاه در صورت امکان دتکتورهای مناسب و وسایل پاشنده سقفی با مواد خاموش‌کننده مناسب نصب گردد.

ماده ۶۹ – انبار نمودن و چیدن قطعات چوب و الوار و دیگر مواد قابل اشتعال در مجاورت بخاری‌ها ممنوع است.

 ماده ۷۰ – استفاده از مواد و مصالح قابل اشتعال برای ساختمان کارگاه‌های نجاری ممنوع است.
ماده ۷۱ – در کارگاه‌ها بایستی از وسایل گرمایشی مناسب و ایمن برای گرم نمودن فضای کارگاه استفاده شود.
ماده ۷۲ – لوله دودکش بخاری‌ها بایستی به نحو صحیح و اصولی و ایمن نصب و از مجاورت آن‌ها با مواد قابل اشتعال پرهیز گردد.
ماده ۷۳ – استعمال دخانیات و ایجاد آتش روباز در کلیه قسمت‌های کارگاه‌ها اعم از نجاری، نقاشی، انبارها و غیره ممنوع است.

ایمنی کارگاه روکش چوب و پرس چوب

ماده ۷۴ – اطراف چاله بخار بایستی به طور ایمن حفاظ‌گذاری گردد.
ماده ۷۵ – در کارگاه‌های تولید روکش چوب بایستی از نردبان مناسب و ایمن برای دسترسی به کف چاله بخار استفاده شود.
ماده ۷۶ – اشتغال بکار کارگران در قسمت چاله بخار به‌صورت انفرادی ممنوع است.
ماده ۷۷ – کارگران شاغل در قسمت چاله بخار بایستی از لباس کار مناسب و کفش و کلاه ایمنی استفاده کنند.
ماده ۷۸ – در دستگاه‌های پرس چوب بایستی به تعداد افرادی که با دستگاه کار می‌کنند کلیدهای قطع اضطراری وجود داشته باشد و یا به سیستم چشم الکترونیک تجهیز شوند تا درهرصورت به‌محض ورود قسمتی از بدن کارگران به منطقه خطر، دستگاه متوقف شود.
ماده ۷۹ – کلیدهای فرمان دستگاه‌های پرس چوب بایستی به نحوی نصب شوند که هر دودست کارگر از منطقه خطر دور باشد.

مقررات متفرقه ایمنی کارگاه نجاری

 ماده ۸۰ – سه‌نظام ماشین مخصوص مته و تو تراشی چوب باید بدون زائده و برجستگی باشد.
ماده ۸۱ – انتهای قسمت‌های گردنده مانند سه‌نظام دستگاه‌های اره سه‌کاره و غیره بایستی حفاظ‌گذاری گردند.
ماده ۸۲ – در ماشین‌های مته افقی، قائم و شعاعی تک‌محوره ساده که روی آن مته یا قلم تو تراشی و یا قلاویز برای عملیات مختلف نصب می‌شود باید قسمتی از آن که با قطعه کار در تماس نیست حفاظ‌گذاری شود.
ماده ۸۳ – دریل‌های رومیزی و دستگاه‌های مشابه بایستی دارای وسایل نگهدارنده مناسب برای ثابت نگه‌داشتن قطعه کار باشند.
ماده ۸۴ – استفاده از ابزارآلات نجاری توسط دستگاه‌های غیرمرتبط مانند استفاده از تیغه اره گرد در دستگاه فرز یا استفاده از سنگ سمباده در دستگاه دریل دستی ممنوع است.
ماده ۸۵ – تیغه‌اره‌ها و فرزها در صنایع نجاری بایستی همواره تیز و سالم باشند.
ماده ۸۶ – تیغه‌اره‌های گرد و اره‌های نواری بایستی مرتباً بازدید شوند تا در صورت وجود ترک تعویض گردند.
ماده ۸۷ – روپوش حفاظتی اره‌ها باید طوری باشد که دو لبه جانبی آن روی میز یا قطعه کار بنشیند.
ماده ۸۸ – ابزارآلات براده برداری مورد استفاده در صنایع نجاری مانند تیغه فرزها بایستی به لحاظ جنس، دور، شکل و غیره، استاندارد و متناسب با نوع کار انتخاب گردند
ماده ۸۹ – در دستگاه‌های اره و رنده بایستی علاوه بر نصب گونیا، بتوان آن را متناسب با عرض قطعه کار تنظیم نمود.
ماده ۹۰ – سیلندرها و محورهای حامل تیغه اره‌ها و رنده‌ها و غیره بایستی مجهز به ضامن‌هایی باشند که در زمان تعمیر یا تعویض از حرکت دستگاه جلوگیری کند.
ماده ۹۱ – کلیه دستگاه‌های رومیزی مانند دریل‌ها یا فارسی برها بایستی به نحو مطمئن و مناسبی در محل خود یا سطح میز کار نصب گردند.
ماده ۹۲ – برای حمل الوارهای چوبی بایستی از تجهیزات مکانیکی مناسب مانند جرثقیل و لیفتراک استفاده شود و از حمل آن‌ها توسط افراد خودداری گردد.

ماده ۹۳ – در هنگام حمل، برای جلوگیری از چرخیدن یا سرخوردن قطعات چوب بایستی تجهیزات و وسایل مناسبی بکار گرفته شود تا قطعه کار را به طور محکم و ایمن نگه دارد.

 ماده ۹۴ – الوارها و تنه درختان به هنگام حمل، بایستی به طریق مطمئن و ایمن جابه‌جا گردند.
ماده ۹۵ – وسیله ایاب و ذهاب کارگران بایستی از نوع مناسب انتخاب شود همچنین حمل وسایل و دستگاه‌های چوب بری و برنده و نیز مواد سوختی در داخل وسیله ایاب‌وذهاب کارگران ممنوع است.
ماده ۹۶ – در شرایط جوی نامناسب عملیات استحصال و حمل درختان بایستی متوقف گردد.
ماده ۹۷ – محل دپوی تنه درختان نبایستی در محل عبور و مرور افراد و ماشین آلات و همچنین شیب‌ها و در مسیر تردد ساکنین مناطق مسکونی قرار گیرد.
ماده ۹۸ – قبل از قطع درخت، کارگران بایستی با استفاده از کمربند صعود و کفشک نسبت به بستن کابل یا طناب به دور تنه درخت اقدام نمایند.
ماده ۹۹ – بهنگام قطع درختان بایستی تمهیدات و اقدامات لازم جهت دور کردن سایر کارگران و افراد را از منطقه خطر مهیا نمود و مسئول ایمنی نظارت کاملی بر اجرای عملیات داشته باشد.
ماده ۱۰۰ – کلیه عملیات فراوری شامل قطع شاخه‌های اضافی و تهیه الوار و غیره بایستی در محل‌های مناسب صورت پذیرد.
ماده ۱۰۱ – ارجاع امور متفرقه به رانندگان وسایل و ماشین آلات حمل و نقل در زمان روشن بودن ماشین آلات آن‌ها ممنوع است.
ماده ۱۰۲ – در هنگام انجام عملیات قطع و برش درختان و شاخه‌های آن‌ها توسط اره زنجیری بایستی دقت شود که کارگران در منطقه خطر قرار نداشته باشند و بافاصله مناسب از یکدیگر مشغول کار باشند.
ماده ۱۰۳ – صورت اسامی کارگران شاغل در کارگاه‌های بهره برداری از جنگل، بایستی دقیقاً در دفتر مشخصی ثبت و محل کار و ساعت شروع و خاتمه کار نیز ذکر گردد.
ماده ۱۰۴ – تانکر حامل مواد سوختی بایستی از محل استقرار و استراحت کارگران دور بوده و علاوه بر رعایت موارد ایمنی از ضربه و شعله و غیره محفوظ باشد.
ماده ۱۰۵ – هرگز نباید برای عملیات بینه زنی و قطع قسمت‌های مختلف درختان روی تنه درخت ایستاد.

 ماده ۱۰۶ – کارفرما بایستی نظارت کامل بر فعالیت گروه‌های قطع درزمینهٔ نحوه اجرای اقدامات ایمنی داشته باشد.
ماده ۱۰۷ – متخلفین از اجرای مفاد این آیین‌نامه مشمول ماده ۱۷۶ قانون کار خواهند بود.
این آیین نامه مشتمل بر ۱۰۷ ماده به استناد مواد ۸۵ و ۸۶ قانون کار جمهوری اسلامی ایران در ۸۴ شورای عالی حفاظت فنی مورد بررسی نهائی و تصویب قرار گرفت و در /۵/ جلسه مورخ ۱۰ همان تاریخ به تأیید وزیر کار و امور اجتماعی رسید.
آیین نامه مذکور جایگزین آیین نامه حفاظتی تأسیسات و ماشین‌های اره چوب بری مصوب ۴۲/۷/۲۲ شورای عالی حفاظت فنی می‌گردد.

 منبع: وزارت کار و رفاه اجتماعی – اداره کل بازرسی

ww.ichoob.ir